२४ डिसेंबरच्या रात्री, उशाशी हळूच मोजा लटकवून, डोळे मिटून सँटाला हळूच विशलिस्ट सांगण्याऐवजी कधी व्हावे आपणच एक मोठ्ठा सँटा!लालमलाल वेलवेटचा तंग पोशाख चढवून लालचुटूक टोपीच्या पांढर्‍याशुभ्र फरचा गोंडा उडवत स्वार व्हावे बेभान रेनडिअर गाडीवर! स्वारी करावी शहराशहरांतून! लालेलाल मखमली जादुई पोतडीतून हास्य वाटत फिरावे. घराघरांच्या खिडक्यांतून हळूच डोकवावे अन पाहावे... उशाशी लटकवलेले मोजे... मग निरखावे न...िरागस चेहरे- श्रांत क्लांत निजलेले; सार्‍या आशा अपेक्षांचा भार सँटाच्या दमदार खांद्यांवर निश्चिंतपणे सोपवून; अपार विश्वासापोटी!!
हवे ते सर्व देईलच की सँटा आणि सर्व दु:खे पळवून लावेल आपल्या गडगडाटी हास्याने.
त्यांचा हा सँटावरील भाबडा विश्वास सार्थ ठरवत प्रत्येकाच्या मोज्यात टाकावे मूठभर प्रेम, एखादं निखळ हास्य आणि चिमूटभर विश्वास्-पुढच्या नाताळपर्यंत पुएल एवढा! बस्स!! आणखी काय हवं असतं? आणि कधी किलबील डोळे जागे दिसलेच - भिरभिरणारे अन सँटाची वाट बघत जागणारे, 'मागच्यावेळी हवं ते दिलंच नाही, आता प्रत्यक्षच मागूया' असं म्हणत रूसून बसलेले... तर द्यावा एक गोडसा पापा आणि बाऊल भरलेल्या लालचुटूक आरस्पानी जेलीसारखे थुलथुलणारे पोट हलवत गडगडाटी हसावे, "हो हो हो!" अन म्हणावे, "काय हवंय सांग तुला_ प्रयत्न नक्की करेन देण्याचा!"
जादुच्या पोतड्यातील गमतीजमती पटापट सगळ्यांना वाटून आणि सगळ्यांचे मोजे आनंदाने भरून मग दमून भागून परतावे आपल्या घरी-- रात्र सरायच्या आत!! हळूच आपल्या उशाशी ठेवावा एक छोटासा मोजा लटकावून -- कुणी सांगावं, आपल्यासारखाच एखादा सँटा त्यात काय काय गम्माडीजम्मत ठेऊन जाईल!!!
कारण- "आपल्या सर्वांच्यातच एक हसरा प्रेमळ सँटाक्लॉज लपलेला असतो..." Share Smiles... Be Santa claus
... स्वप्नाली वडके तेरसे
0 comments:
Post a Comment